เรื่อง คนดีสำคัญกว่าทุกสิ่ง

เรื่อง  คนดีสำคัญกว่าทุกสิ่ง

          ถ้าหากว่าสังคมนี้มีแต่คนดีจะเป็นอย่างไร  สังคมไทยมีค่านิยมที่แปลก คือ คนไทยให้เกียรติคนเก่งมากกว่าให้เกียรติคนดี  การให้เกียรติคนเก่งไม่ใช่สิ่งที่ผิดแต่ คนไทยให้เกียรติคนเก่งโดยไม่คำนึงถึงพฤติกรรมว่าดีหรือไม่ดี  กลายเป็นว่าคนในสังคมต้องการเป็นคนเก่งมากขึ้นเพื่อตอบโจทย์ความต้องการของสังคม โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบที่ตามมา คือ คนเก่งมากกว่าคนดี แต่คนเก่งเหล่านั้นกลับนำความเก่งมาข่มใส่กันเอง ใช้ความเก่งที่คนสังคมยกย่องมาแสวงหาประโยชน์ใส่ตนมากกว่าการแบ่งปัน  สังคมนี้จึงเสื่อมลง คนดีโดนมองว่าเป็นคนอ่อนแอ โดนสายตาของสังคมหยามเหยียดศักดิ์ศรีอย่างไม่เหลือดี

          การเป็นคนเก่งแล้ว  เราควรต้องเป็นคนดีด้วย สังคมจึงจะสงบสุข ดังคำกล่าวที่ว่า “คนดีคนเดียว  ย่อมทำให้โลกร่มเย็นได้” ฉะนั้นคนในสังคมจะต้องเริ่มปรับมุมมองใหม่ เราให้เกียรติคนดี เราส่งเสริมคนดีให้มีมากขึ้น พร้อมกับการพัฒนาความเก่ง สังคมที่มองเห็นค่าความสำคัญของคนดี มักเป็นสังคมที่เจริญ สังคมที่มีแต่คนดีไม่ใช่มีเพียงภาพในอุดมคติเท่านั้น ท่านพุทธทาสได้กล่าวไว้ในบทความธรรมะเรื่อง คนดีสำคัญกว่าทุกสิ่ง ตอนหนึ่งว่า “ในโลกนี้ จะให้ลัทธิไหนครองโลกไม่สำคัญ ขอแต่ให้เป็น คนดี ก็พอแล้ว” จะเห็นได้ว่า พระพุทธศาสนา ให้ความสำคัญกับคนดีมากกว่าลัทธิ ความเชื่ออื่นๆ

          การเป็นคนดี เราต้องเริ่มจากภายในสู่ภายนอก เริ่มจากจิตใจ เริ่มจากความคิด แล้วมุ่งสู่การกระทำ เมื่อเราทำดี คนในสังคมเริ่มมองเห็น และประพฤติดีตาม สังคมที่วาดไว้ในอุดมคติก็สามารถเป็นจริงได้ เพียงเรายึดและปฏิบัติตามคำกล่าวของท่านพุทธทาสที่ว่า “เป็นคนดีสำคัญกว่าทุกสิ่ง”

-วานรกลอนศิลป์-